Ik heb buikpijn van het nieuws vandaag en kan het niet laten om over te schrijven. Schreeuwers winnen. Wat betekent dat voor mij als leerkracht en moeder?
Trump als president van Amerika, een van de machtigste landen van de wereld. Het merendeel van de Amerikanen heeft gestemd op een man die met weinig en simpele woorden de stem van veel boze mensen laat horen.
Waarom zo boos?
Waar zijn die mensen zo boos over? De economische crisis is op zijn retour. Obama heeft veel betekend voor juist de arme mensen in het land, bijvoorbeeld door het zorgsysteem te veranderen. Iets wat Donald Trump juist weer wil versoberen.
Maar toch is er veel onvrede.
Schreeuwers winnen
Het gebeurt, en misschien moeten we wel zeggen het gebeurt weer, de schreeuwers winnen.
Ik zie het ook hier in Nederland. Ik zie haat, onvrede en weinig empathie.
En daar wordt over geschreeuwd, online en offline.
Ik heb buikpijn, omdat ik het eng vind.
Wat betekent het voor mij?
De verkiezingsuitslag betekent iets voor mij als leerkracht en moeder. We verwachten en leren respect en empathie te hebben voor elkaar. Moeten we daar nu meer energie in steken? Nog meer laten zien dat liefde en aandacht voor elkaar hebben de belangrijkste waarden in het leven zijn?
Kritisch denken
Toevallig had ik vandaag een studiedag van de stichting waar ik werk met als onderwerp wat en hoe we kinderen willen laten leren.
Moeten we onze kinderen nog meer leren om kritisch te denken? Niet meelopen met diegene die het hardste schreeuwt, maar zelf nadenken. Echt kritisch te zijn op wat je hoort.
Dit begint bij onszelf. Zo worden veel onderwijsmythes zonder na te denken gevolgd en uitgevoerd. Een van de podcasts van Orang Oetan gaat hierover.
Ook mij lukt het niet altijd om kritisch te denken, maar ik probeer het wel. Ik probeer het mijn kind ook mee te geven. Geloof niet meteen alles wat je hoort, maar onderzoek en denk na.
En nu?
Wat ik kan doen is maar een beetje, op kleine schaal. Ik kan kinderen laten zien dat het fijn is om aandacht te hebben voor elkaar. Dat iedereen er mag zijn zoals hij of zij is. Mijn liefde te tonen aan mijn eigen kind. Aandacht te hebben voor mijn kind thuis en de kinderen in mijn klas. Verbinding maken. En de kinderen leren nadenken.
Ik hoop dat ze dat meenemen in hun toekomst.
Uitgelichte foto: Shutterstock