Ziek zijn als leerkracht

Door Astrid. De griep, het lijkt of niemand eraan kan ontsnappen…
De afgelopen weken hoorde ik niets anders dan zieke collega’s en collega’s met soms tot wel 10 leerlingen die thuis lagen door de griep.

Ziek zijn als leerkracht

Helaas wist ik er dit jaar zelf ook niet aan te ontkomen. Maar ik dacht ook: “huppekee, doorgaan, manlief zat in het buitenland, geen tijd om in bed te gaan liggen, we gaan door!”
Hoe fout was die gedachte. Ik voelde me zo beroerd. En daarom toch maar gebeld. Eerst met de invalpool-coördinator (want zo gaat dat) en daarna pas met de directie van de school waar ik werk.
“Of ik verwachtte dat ik beide dagen ziek zou zijn?”
“JA! Dit voelde echt beroerd en om dan een klas met 32 kinderen onder mijn hoede te hebben? Nee, dat ging niet”
En dus lag deze juf ziek op de bank, stuurde haar eigen kinderen aan om naar school te gaan en plofte daarna weer onder de deken op de bank. Maar daar kwam het gepieker… Zou het allemaal wel goed gaan op school? Hoe zou de invalster zijn? Hoe zou het met jongetje A en B gaan die beiden moeite hebben met veranderingen, zeker als ze het niet van te voren weten. Zouden meisje A en B zich een beetje weten te gedragen. Oh! en hoe zou het gaan met het jongetje dat voor de eerste keer kwam wennen.
Dat ging zo een poosje door maar plots besefte ik me dat mijn collega’s het vast allemaal goed zouden opvangen.
Niemand is onvervangbaar en mijn collega’s zijn toppertjes.
“Laat het los Astrid”
Dat heb ik gedaan. Wanneer mijn eigen kinderen thuis kwamen me maar wat ‘groter’ houden dan ik was. Eten koken, overhoren, aansturen en op tijd naar bed.
Het weekend ging voorbij en ik leek me langzaamaan weer wat beter te voelen en zo belde ik op dinsdag met de coördinator en de directie dat ik donderdag weer zou komen werken.
Het ging goed, ik had geen koorts, dan was het wel weer goed?! Toch?!!
Boodschappen doen, de hond uitlaten, met de kinderen mee naar school lopen, ophalen van clubjes etc.
Niks bleek minder waar… van dinsdag op woensdagnacht kwam de griep teruggeslopen.
Hoge koorts en alles wat bij een griep kan horen kwam in alle hevigheid terug, sterker nog…. het was erger dan de week ervoor.
Zo ziek had ik me toch echt al heel erg lang niet meer gevoeld.

Ziek zijn is 1, maar je vervolgens nog geen 24 uur nadat je jezelf beter gemeld had wederom ziek moeten melden…. ik schaamde me erg.
Maar, naar wat ik begreep van de invalpool-coördinator, was ik lang niet de enige invalster die zich voor een 2e keer ziek moest melden.
Deze griep is hardnekkiger en eigenwijzer dan sommige leerkrachten kunnen zijn.

En zo lag ik wederom onder een dekentje op de bank op donderdagochtend. Deze keer geen gepieker. Het zou wel goed komen en mijn duo heeft het allemaal altijd mooi klaar liggen.
Mijn dochters vonden het geweldig dat mama ziek thuis was, nu moesten ze niet overblijven maar konden ze thuis een boterham eten.
Donderdag tussen de middag kwamen de dames thuis maar mijn oudste dochter zag zo wit dat ik er bijna doorheen kon kijken. Ze had hoofdpijn en voelde als een kacheltje: “ZIEK”

En zo lagen we ‘s middags samen op de bank ziek te zijn.
Ze had zich nog nooit zo rot gevoeld zei ze.
Ik begreep het wel.
Na een dag of drie knapte ze weer wat op en voelde zij, maar ook ik me weer beter.

Nu zijn we een ruime week verder en ligt mijn jongste dochter ziek onder een dekentje. Ook koorts, buikpijn etc.
Toch heel andere verschijnselen dan de oudste, vergelijkbaar met mijn klachten.

Ik weet niet wat het is met deze griep, maar hardnekkig is ‘ie wel en vervelend.

UITZIEKEN
dat moet je… maar ow, het is (vind ik) erg moeilijk.
Het is tijd voor de zon, tijd voor de lente, de zomertijd is in gegaan, het was gisteren om 20.00 u nog een licht buiten. Heerlijk!
Maike schreef het ook al “waarom leerkrachten zin hebben in de lente
Ik? Ik kan niet wachten…. klaar met winter, griep, verkoudheid en kou.