Fouten zijn het bewijs van dat je het probeert

Fouten zijn het bewijs dat je het probeert

(Door Manon) Fouten zijn het bewijs dat je het probeert. Een zin die ik heel vaak zeg in onze klas. Veel kinderen zijn vaak bang om iets fout te doen. Ze vinden het daarom soms lastig om aan iets te beginnen. Of ze willen graag overleggen om daar een bevestiging te krijgen; “Doe ik het goed?” 

Fouten zijn het bewijs van dat je het probeert

Op dat soort momenten probeer ik de kinderen uit te leggen dat wanneer je iets wil leren,  je het vaak eerst moet proberen. Er zijn maar weinig dingen die je meteen kan. Mijn collega zegt altijd tegen de kinderen; “Ga eens op de fiets zitten”.  Fietsen kun je vaak ook niet meteen de eerste keer. Je zult het een paar keer moeten proberen en met vallen en opstaan gaat het steeds beter.

En toch merken we vaak in de klas, dat wanneer we iets uitgelegd hebben, de kinderen het meteen willen kunnen en snappen. Ze vinden het vervelend als het niet lukt, en zeggen dat ze er geen bal van snappen. Ik hoor zelfs:  “Ik kan dit nooit”.  Ze gunnen zichzelf niet de tijd om het te oefenen en te leren.

Van proberen kun je leren

Aan het eind van de dag zit ik aan mijn bureau en denk na over deze uitspraken. Hoe komt het dat de kinderen zichzelf geen kans geven? Waarom leggen ze de lat zo hoog en eisen ze van zichzelf dat ze de nieuwe stof meteen beheersen? Ondanks dat we heel vaak zeggen dat het helemaal niet erg is om tijd nodig te hebben om de stof je eigen te maken, dat het niet erg is om fouten te maken. Zelfs bij de kleuters al hoor ik vaak; “Van proberen kun je leren.”

Lees ook: MOE VAN HET PERFECTIONISME

Onze lat is ook heel hoog

En dan denk ik aan mezelf. Wat doe ik zelf? Doe ik eigenlijk niet precies hetzelfde? Moet altijd niet alles meteen goed zijn? Moet alles altijd niet meteen helemaal tot in de puntjes uitgedacht zijn? Perfect? Goed? Af? Zonder fouten?

Ik moet toegeven dat ik de lat voor mezelf ook vaak erg hoog leg. Dat ik zelfs aan sommige dingen niet goed kan beginnen, of zelfs blijf uitstellen omdat ik in mijn hoofd nog niet op een rij heb hoe het moet worden. En of het dan wel goed genoeg zal zijn. Goed genoeg voor wie? Voor mezelf weet ik uit ervaring.

Pfoe, ik ben dus eigenlijk niet zo’n goed voorbeeld hier voor de kinderen. Al vind ik het eigenlijk echt, je hebt fouten nodig in je leven om er achter te komen wat dus het goede is. Toch?

Ik kijk naar mijn lijstje met ideeën waar ik nog niet aan begonnen ben…. ik denk dat ik ook maar eens op die fiets moet gaan zitten…

Lees ook: MAG IK VAN MEZELF EEN GEWONE JUF ZIJN?

Uitgelichte foto: Shutterstock