Daar sta ik dan. Met lichtelijk knikkende knieën in dat grote nieuwe schoolgebouw. Even voel ik me weer kleuter. Ik ga weer voor het eerst naar school!
Een onbekend gezicht heeft voor me open gedaan, zo zullen er nog vele volgen.
Met zo’n megagrote school hoef ik niet de illusie te hebben dat ik iedereen meteen bij de voornaam zal kennen. Handig voor mijn namen-dyslexie.
De kleuterleerkrachten op mijn gang, die moet ik goed onthouden. Opslaan, opslaan, opslaan!
Ik staar naar boven en zie grote ramen en een heel hoog plafond. Dit is mijn nieuwe school. Ik probeer mijn nieuwe lokaal te vinden, maar ik verdwaal al snel. Zoveel klaslokalen en zoveel deuren!
‘Maike, ben jij dat?’ A gelukkig, daar is mijn nieuwe duo. ‘Kom, dit is ons lokaal!’
Ik stap de klas in met aan de linkerkant alle meubels opgestapeld en aan de rechterkant zeeën van ruimte. Dat heb je als de vloer in de was wordt gezet.
We starten snel. Beiden in een nieuw lokaal, dus dat betekent hard nadenken over de inrichting en opruimen, opruimen, opruimen. Al snel zitten we op een lijn, wat een fijne start! We ruimen de hele middag door en bespreken tussendoor het rooster. Het gaat vlot.
We laten een ontplofde boel achter. Nu is het alleen nog de tafels opruimen en dan zijn we (voor nu) klaar. Gelukkig hebben we nog een dag.
Dit is mijn nieuwe klas. Hier ga ik mooie avonturen te beleven met onze kleuters.
Hoe gaat het inrichten bij jou?