fietsexamen

Op de fiets… fresh-up fietsexamen?!

(Door Astrid) Bijna iedereen kan fietsen. Vaak begin je al vroeg, wanneer je een jaar of 2/3 bent krijg je een driewieler of een loopfietsje en je wereldje wordt ineens een stuk groter, je kunt sneller ergens zijn, bij je vriendje, de speeltuin, mama of papa. Maar dan komt het fietsexamen…

Fietsen

Je leert fietsen van je ouders, grootouders of  misschien wel van de oppas.
Je herkent dat vaak aan een volwassene die achter een wiebelend fietsje rent met een kind erop.
Ik weet zelf nog wel dat mijn ouders dat bij mij deden en ik vond het doodeng want ik zou toch zeker gaan vallen?!!!
Boos wanneer ik dan inderdaad viel, of ergens tegenaan botste, dat was de schuld van mijn ouders, zíj hadden mij toch zeker losgelaten?!! HOE durfden ze ;-).

Lees ook: PAK JE FIETS EN GA NAAR BUITEN

Wacht maar tot je zelf kinderen hebt

Maar…. de uitspraak “wacht maar tot je zelf kinderen hebt” hoorde ik daarna nog regelmatig toen ik wat ouder werd.

Mijn zoon (inmiddels 14) kreeg voor zijn 3e verjaardag een fiets van mijn ouders, met zijwieltjes. Geweldig (spannend) vond hij het.
Het ging lekker en hij fietste en fietste…. maar…. toen viel hij en wilde daarna nooooooit meer op die fiets. De fiets stond te verstoffen….

Loopfiets

Ik kreeg van iemand de tip voor een loopfiets, geen gedoe met zijwieltjes die niet helemaal zitten zoals het moet en waardoor de fiets ook weer wiebelig wordt.
Er kwam een loopfietsje, mijn dochter van 3 (zoonlief was inmiddels bijna 5) sprintte ermee weg en had de grootste lol, maar ook zag ik dat ze heel goed leerde haar evenwicht te bewaren, geen zijwieltjes die je rechtop houden, ze moest balans vinden keer op keer en ze ging uitproberen. Beentjes los van de grond en doorrollen met je fiets.

Zijwielen van de fiets af

Mijn zoon zag dat en wilde dat ook. De zijwieltjes moesten van zijn eigen fiets af en hij wilde dat, maar ja… de pedalen zaten in de weg en dat liep niet lekker.
Toch maar trappen, en daar ging mama…. hand in de nek van mijn zoontje (dat vond ik als kind zelf vreselijk) wat hij niet zo prettig vond. En lopen maar, lopen werd rennen en ik rende me suf.
Maar hij kreeg de balans en het evenwicht niet gevonden.
Hij werd boos. Mama’s schuld! (dejavu?)
Totdat hij de loopfiets van zijn zusje erbij pakte, en daarmee ging rondcrossen.
Het ging vlot, het ging lekker en na een paar dagen durfde ook hij met de benen los van de grond. Het ging hard, het wiebelde, hij hield zijn evenwicht. Na anderhalve week stelde ik voor om nog eens te oefenen met de gewone fiets…
Terwijl hij zijn fiets pakte, achterop liep en ik via de andere kant van het huis hem tegemoet ging lopen kwam hij de hoek al omgefietst. Apetrots en zo geschiedde het fietsen lukte.

Op de fiets

In de loop der jaren fietsen we heel regelmatig, boodschappen doen, mama op de weg en de kinders op de stoep, later ook naast mama op straat en dan maar angstvallig in de gaten houden dat ze niet teveel zouden wiebelen en tegen geparkeerde auto’s zouden aanvallen.

Het inschatten van verkeerssituaties is het lastigste stuk denk ik. Kun je wel of niet oversteken voor die auto? Hoe hard rijden ze, etc… etc…

Het fietsexamen

En dan komt je kind in groep 7…. het jaar waarin ze fietsexamen gaan doen.
Ze leren theorie voor het theoretische deel en ze moeten een parcours fietsen, behendigheidstestje afleggen en een route fietsen door je stad of dorp.
Netjes je hand uitsteken, omkijken, afstappen etc… etc… De verkeersborden in acht nemen. Maar ook de fiets krijgt een keuring, verlichting, remmen, stuur, reflectoren enz….
En dan fietsen maar.
Ze doen het allemaal kéurig!
Dan is dat verkeers/fietsdiploma binnen.
Hoera, wat een feest…

Als ouders ben je blij dat je kind zich weet te redden in het verkeer.
Dat ze zich aan de regels houden.
Nu las ik op de website van de ANWB dat een kind vanaf zijn twaalfde beter in staat is om verkeerssituaties in te schatten.

Maar…
Dan is het examen geweest, je bent als ouder blij dat je je kind de weg op kunt sturen zonder zorgen te maken.

En dan zit ik ‘s morgens in de auto (of op de fiets) zit naar werk, supermarkt of ‘s avonds, dan zie ik zoveel fietsers (ook volwassenen) die zonder verlichting rijden, geen hand uitsteken, niet omkijken, aan de verkeerde kant van de weg fietsen, bellen tijdens het fietsen enz…. enz…

Ook mijn zoon heb ik er inmiddels weleens op betrapt dat hij schuin een drukke weg over stak om aan de verkeerde kant van de weg verder te fietsen omdat dat makkelijker was.
Natuurlijk doen we dat allemaal weleens, iets wat niet mag of beter niet gedaan kan worden.

Maar bij sommigen denk ik weleens: “Volgens mij ben je alles vergeten wat je ooit geleerd hebt over veilig deelnemen in/aan het verkeer en mag er wel een bijspijker/herhaalcursus gedaan worden). Om het nog maar niet te hebben over de volwassenen. Want die kunnen er ook wat van (zonder verlichting fietsen wanneer het aan het schemeren is, geen hand uitsteken en zo zijn er nog wel meer dingen die opvallen).

Uitgelichte foto: Shutterstock