Leerkracht zijn in alle facetten

Vandaag een gastblog van een leerkracht ZMLK, Voortgezet Speciaal Onderwijs. Over de dood en het opvangen van je leerlingen. 

Leerkracht zijn… En dan heb je net met je klas de carnavalsact geoefend, krijg je te horen dat een leerling uit een andere klas vannacht plotseling overleden is…

Je herpakt jezelf zo goed als mogelijk, stapt je klas binnen, maakt een kring en vertelt hen het droevige nieuws. Je vangt de leerlingen op, beantwoordt vragen, observeert hoe iedere leerling het verwerkt, troost, geeft een leerling de ruimte even uit de kring te stappen, past je programma aan…

Sommige leerlingen gaan hun gevoelens op papier zetten m.b.v. de computer (prachtig gedicht, mooie oprechte woorden komen tevoorschijn), anderen gaan met lego bouwen (prachtige gesprekken voeren ze met elkaar; vragen die ze hebben worden door de ander beantwoordt), de een gaat muziek maken op een keybord (koptelefoon op, eerst heel druk maar na een tijdje rustig spelend en zelfs soms even helemaal stil). Een andere leerling komt dichtbij de leerkracht zitten, heel stil (ze is blij dat ze de juf mag helpen). Een ander gaat kleuren en stelt me roepend (vandaag mag dat) door de klas vragen (‘komt de kist op school’, ‘mag ik nog wel lachen om een grapje’), een ander zit alleen maar aan zijn tafel te kijken naar anderen (ik laat hem even en troost hem wanneer opeens de tranen komen).

Na een tijdje merk ik dat de leerlingen weer terug naar hun structuur willen; de lessen worden langzaamaan opgepakt. Steeds goed blijven kijken naar de leerlingen en daar waar nodig is een arm, zakdoek of aanpassing van de les. Aan het einde van de dag even met z’n allen terugkijken naar het droevige nieuws. Wat hebben we gehoord, wat weten we, wat hebben we gezien en welke vragen hebben we nog??? De volgende dag is er geen carnaval op m’n school; we bedenken met de klas een alternatief programma voor de dag. Ik ontdek dat ze heel goede keuzes met elkaar kunnen maken en bij het verlaten van de klas geef ik iedereen een warme hand. Sommige leerlingen knuffelen even en sommige zeggen lachend ‘tot morgen juf!’. Tot morgen knapperds. Deze juf is trots op haar klas!