We hebben een studiedag met eigen tijd om te werken in de klas. Maar heb ik veel kunnen doen?
Gewapend met allerlei kleuren driehoekjes en plakband zit ik er klaar voor. Yes! Studiedag vandaag met veel tijd om zelf te werken in de klas. Ik herhaal VEEL TIJD OM ZELF TE WERKEN. Een unicum in het onderwijs. Meestal moet ik het van die drie luttele dagen in de laatste vakantieweek hebben. Mits je nog tijd over houdt naast de startvergaderingen, inlogproblemen, vakantieverhalen en overdracht.
Maar nu hebben we een hele dag! En een to-do lijst tot achterin het lokaal.
Ik heb net een iniemienie groen driehoekje op een kralenplank geplakt als ik gehaald wordt. ‘We moeten nog even het thema plannen dames!’
O ja, natuurlijk. Thema familie komt eraan met mijn absolute hoogtepunt de kinderboekenweek.
We spuien ideeën, hakken knopen door en gaan als een raket. Lekker vlot klaar.
Terug naar het plakken.
Mijn duo zit achter de computer. ‘We moeten het groepsplan nog afmaken. In welke groep moet …?’
Ik denk na, plak zo nu en dan een pietluttig figuurtje op de kast, want handig opruimen voor de kinderen straks, en roep nuttige dingen naar de computer.
Af en toe roep ik ook wat niet zo nuttige, maar wel leuke dingen. Mijn duo en ik moeten elkaar tenslotte ook nog wat beter leren kennen.
De to-do lijst wordt alsmaar langer en langer en de tijd wordt korter en korter.
We worden alweer gehaald. ‘De onderbouw komt nog even bij elkaar, even afstemmen.’
Ook dat verloopt vlot, maar toch is de tijd-voor-de-klas-dag alweer om.
Zo’n dag die je zonder de kinderen voor de klas kunt werken is in een piep en een zucht voorbij. Alle dagen in het onderwijs gaan snel. Maar die zelf-werk-dagen lijken echt maar 2 minuten te duren.
Nu hebben we dus een to-do lijst die we over de gehele gang kunnen uitrollen.
Toch maar na schooltijd doen, tussen de startgesprekken door dan.
Herkenbaar?