Als ik een programma lief, recht door zee, ontroerend en fantastisch voor kinderen vind, is het wel de Taarten van Abel. Dit moet je gewoon eens zien als je met kinderen werkt, of zelf kinderen hebt.
Taarten van Abel bestaat al 12,5 jaar. Van elk seizoen heb ik wel een paar afleveringen gezien en het ontroert me elke keer. Abel weet de kinderen zo te raken dat ze van alles vertellen over hun leven en voor wie ze de taart maken en waarom.
Het zijn altijd bijzondere verhalen. Zoals Erlin die een taart voor haar vader maakt die Alzheimer heeft. Zarah die zich een jongen voelt, maar een meisje is. En Julia die een regenboogtaart voor haar tante maakt die getrouwd is met een vrouw en samen met haar graag een kindje wil.
Aanstaande zondag is de aflevering over Julia en haar tante.
Ik vind het zo knap hoe Abel (alias Siemon de Jong) omgaat met de kinderen. Daar kunnen we allemaal iets van leren. Hij stapt zo open en onbevangen op ze af. Hij laat de kinderen zijn wie ze zijn en vertellen wat ze te vertellen hebben. Zonder gene, zonder sensatie. Het is heel puur.
Ik zit aanstaande zondag weer klaar voor de buis. Maar terug kijken kan natuurlijk ook :).