Hoe ik mijn dreumes liet wennen aan haar broertje

Toen dochter Nomi van Malou 10 maand oud was, besloten haar man en zij voor een tweede kindje te gaan. Een maand later bleek ze zwanger te zijn.

Het leeftijdsverschil tussen de twee kindjes zou niet zo groot zijn, maar dat leek me juist ontzettend leuk. Nomi kreeg nog weinig mee van de zwangerschap, wel noemde ze mijn buik ‘broertje’ en ze gaf regelmatig kusjes en knuffels aan mijn buik.

Ik probeerde haar wel dingen uit te leggen over de baby, en aan het einde van mijn zwangerschap was ze ontzettend geïnteresseerd in baby’s. Als we een baby zagen, ging ze altijd even kijken en ze vond baby’s hartstikke leuk. Daar was ik natuurlijk blij mee en ik hoopte dat ze haar broertje ook leuk zou gaan vinden.

Toen ons zoontje Lenn geboren was moesten we twee nachten in het ziekenhuis blijven omdat hij met een keizersnede geboren is. Dat was niet wat ik gehoopt had en het was voor Nomi (toen 20 maanden oud) ook een beetje gek dat ik in het ziekenhuis was. Toen ze Lenn voor het eerst zag heeft ze even naar hem gekeken, maar daarna vond ze de ziekenhuiskamer toch interessanter. Ze is vaak bij ons in het ziekenhuis geweest, want ik vond het belangrijk dat ze mij en Lenn regelmatig zag. Ze ging vaak even bij hem kijken en Lenn werd regelmatig geaaid.

Na twee dagen mochten we gelukkig naar huis. Het was voor Nomi natuurlijk een grote verandering en ik merkte aan haar dat ze dat best lastig vond. Ze kon behoorlijk dwars zijn (wat natuurlijk ook kan liggen aan de peuterpuberteit) en ze vroeg veel aandacht. Als Lenn bij mij lag en als ik hem aan het voeden was riep ze soms ‘af’ en wilde zij op schoot. Ik kon Lenn natuurlijk niet telkens wegleggen, dus ik zei tegen haar dat ze erbij mocht komen zitten. Dat werkte heel goed. Ik zat vaak met Lenn op de bank zodat ze bij ons kon zitten en Nomi gedroeg zich totaal niet meer jaloers.

De cadeautjes die Lenn kreeg waren voor Nomi natuurlijk hartstikke interessant. Sommige mensen namen ook iets voor haar mee, maar ook dan wilde ze de cadeautjes voor Lenn graag ‘kijken’. En met kijken bedoelt ze spelen. Ik vond het zielig voor haar om te zeggen dat ze er niet mee mag spelen omdat het voor Lenn is. Daarnaast vind ik het juist leuk als ze ook met elkaars speelgoed spelen, ik heb liever dat dingen gewoon van hun samen zijn. Een aantal kraamcadeautjes werden dus meteen uitgepakt en Nomi vond al dat babyspeelgoed hartstikke interessant. Ik heb trouwens ook wel eens dingen meteen in de kast gelegd, zodat ze nog nieuw zijn als Lenn er mee kan spelen. Dat is ook wel zo leuk voor hem.

Voordat Lenn geboren was, was ik bang dat Nomi jaloers zou zijn als Lenn een speentje in zou hebben. Nomi heeft alleen in bed een speen, ik wil niet dat ze overdag nog een speen in haar mond heeft. Lenn heeft dat wel, maar daar reageert Nomi totaal niet jaloers op. De eerste keer dat ze Lenn zag met een speentje in zijn mond zei ze ‘Meen? Hap?’, oftewel, ze wilde de speen in haar mond. Ik heb haar verteld dat de speen van Lenn is, en dat baby’s overdag nog een speentje mogen. Ik weet niet precies wat ze daarvan begrijpt, maar ze heeft er nooit een punt van gemaakt. Als ze Lenn zijn speen nu ziet liggen, brengt ze hem naar Lenn.

Inmiddels is Lenn 2 maand oud en volgens mij is Nomi helemaal aan hem gewend. Als ze wakker wordt wil ze meteen ‘baby kijken’ en Lenn krijgt heel veel knuffels van Nomi. Ze kan natuurlijk nog niet zoveel met hem omdat hij nog zo klein is, maar ik denk dat ze over een tijdje heel veel aan elkaar zullen hebben.