(Door Suzanne) In 2011 maakte ik de overstap van het speciaal onderwijs naar het reguliere onderwijs. Op zich niks bijzonders, maar ik ging werken op de school van mijn zoon en kreeg hem zelfs in de klas. De ene helft sta ik als juf op het plein, de andere helft als moeder. Hoe ga ik om met mijn dubbelrol?
Mijn dubbelrol als juf van mijn kinderen
Op het plein
De ene helft van de week breng ik de kleuters uit mijn groep keurig naar buiten zodra de bel gaat en lever ze af bij hun ouders. De andere helft van de week sta ik zelf te wachten tot mijn kinderen naar buiten komen.
Het was even wennen, die dubbelrol. Niet alleen voor mij, maar ook voor andere ouders en collega’s.
Inmiddels ben ik eraan gewend geraakt dat ouders soms iets vragen over school op de momenten dat ik er als moeder sta. Als dat om iets praktisch gaat, dan vind ik het niet zo erg. Maar als het een vraag is over een leerling of een vraag die wat meer toelichting nodig heeft dan verwijs ik ouders door naar mijn duocollega.
Moeder of juf
Het gebeurt regelmatig dat ik de kinderen wegbreng en nog even snel iets regel met collega’s, iets sta te kopiëren of materialen pak om lessen voor te bereiden.
Andersom vragen collega’s ook makkelijker je aandacht als je toch in de buurt bent. Even vlug overleggen over in te plannen gesprekken bijvoorbeeld.
Dat kun je zien als een nadeel, maar het zorgt er ook voor dat we de lijntjes kort kunnen houden en dat we zaken snel kunnen regelen. Natuurlijk moet daarin wel een balans zijn. Ik mag mijn eigen grenzen daarin ook bewaken. De tweede helft van de week ben ik op de eerste plaats als moeder op school.
Lees ook: HOE IK WEET DAT IK JUF BEN ALS MOEDER
“Mama…ik bedoel juffrouw….”
De vacature die ik in mocht vullen op deze school, was bij mijn eigen zoon in de klas. Ik wilde niet dat hij van klas moest wisselen vanwege mijn komst, dus hebben we er voor gekozen om hem bij mij in de klas te laten.
Twee dagen in de week les van je eigen moeder. Dat was wel even wennen. Niet voor mijn zoontje, die kon prima schakelen. Hij heeft zich misschien een keer of twee vergist, en er zijn meer kleuters die me per ongeluk mama noemen.
Voor mij was het lastiger om te schakelen. Ik wist dan bijvoorbeeld dat hij iets thuis wel kon, maar het op school niet liet zien.
Bij mijn andere twee kinderen hebben we er bewust voor gekozen om ze in een andere klas te plaatsen. We komen elkaar wel tegen wanneer er groepsoverstijgend werken of buiten spelen. Mijn jongste zoon zit inmiddels in groep 1 en dit jaar werk ik in de andere kleutergroep.
Alle kleuters kennen me dus als juf Suzanne. Je zou die snoetjes eens moeten zien als ze hier thuis komen spelen! “Juffen wonen toch op school?”
Lees ook: LEERKRACHT EN MOEDER IN DE VAKANTIE
De andere kant van de medaille
Het is niet altijd makkelijk om bij je kinderen op school te werken. Je weet als leerkracht precies wat je collega’s bezig houdt. Je weet welke leerlingen extra zorg nodig hebben. En hoe druk de leerkrachten het hebben.
Dat maakt het soms moeilijk om met zaken die spelen rondom mijn eigen kinderen naar de leerkracht te stappen. Want ze hebben het al zo druk… Of ze zijn al bezig met het zoeken naar een oplossing… Of ze zijn al lang op de hoogte van bepaald probleemgedrag.
Maar als het over mijn eigen kinderen gaat, moet ik als moeder mijn stem laten horen. Iedere andere moeder zou dat ook doen.
Het grootste voordeel
Dat is natuurlijk het feit dat ik me een filmster waan als ik op het plein sta om mijn kinderen op te halen. Om me heen hoor ik enthousiaste kleuters roepen: “Mam, kijk daar is juf Suzanne!”, krijg ik prachtige tekeningen toegestopt en mag ik in vriendenboekjes schrijven. Eerlijk waar, het leven van een kleuterjuf lijkt wel wat op dat van een BN-er.
Nee zonder gekheid, het grootste voordeel vind ik dat ik de ontwikkeling van mijn kinderen van zo dichtbij kan volgen. Ik zie ze binnen de school groeien van een verlegen kleuter tot een stoere, zelfverzekerde tiener. Ik weet waar ze mee bezig zijn wat leerstof betreft en kan helpen waar nodig.
Inmiddels ben ik er aardig aan gewend geraakt dat ik mijn kinderen zo dichtbij me heb.
Dat wordt nog wat als de oudste over anderhalf jaar naar de middelbare gaat…
Uitgelichte foto: Shutterstock